Mükemmellik Bile Kusursuz Değildir

Bilinmeyene olan yolculuk, tereddütler ile doludur çoğu zaman. Bize hatalar yaptırır ve kusurlarımızla yüzleşmemizi sağlar. Biz insanlar ise bu bilinmezliklerden korkarız ve yeniye başlama cesaretini gösteremeyiz. Bir şeye başlayacaksak, en iyisini yapmak ve mükemmele ulaşmak isteriz ki sıradanlık mevkiinden uzaklaşalım.

Yeni maceralara atılırken hepimiz tereddüt ederiz. Hayata karşı beyaz bir sayfa açma cesareti göstermek, büyük bir değişime hazır olmak demektir çünkü. Kendimize sorar dururuz acaba ben böyle bir değişime hazır mıyım diye. Çoğu zaman cevap “hayır” olur. Çünkü hiçkimse, hiçbir zaman yaşayacağı şeye ya da atacağı adıma karşı kendini tam olarak hazır hissetmez. Hissetmemelidir de zaten. Yoksa her şey kusursuz bir düzende ilerlemeye başlar.

Mükemmeliyet kavramı bütün dünyayı hükmü altına alır ve biz insanlar sıradanlaşırız. Evet, sıradanlaşırız. Her şeyin mükemmel bir düzenle hareket ettiğini düşünsenize! Biz insanlar, mükemmeliği en üst seviye olarak sınıflandırız ama ya mükemmellik kusurların en büyüğü ve en kalıcı ise? Hiçbir şeyin mükemmel olamayacağı gerçeği, mükemmelliğin bile kusurlarının olduğunu en güzel kanıtıdır bence.